bespelen
Dutch (Brabantic)
/bəˈspeːlə(n)/
verb
Definitions
- (transitive) to play (a musical instrument)
Etymology
Inherited from Middle Dutch bespelen prefix from Dutch, Flemish spelen (play).
Origin
Dutch (Brabantic)
spelen
Gloss
play
Concept
Semantic Field
Speech and language
Ontological Category
Action/Process
Emoji
📽️ 🎴
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- aanspelen Dutch, Flemish
- afspelen Dutch, Flemish
- bespeler Dutch, Flemish
- inspelen Dutch, Flemish
- klaarspelen Dutch, Flemish
- langspeelplaat Dutch, Flemish
- overspelen Dutch, Flemish
- peuterspeelzaal Dutch, Flemish
- speelbaar Dutch, Flemish
- speelbal Dutch, Flemish
- speeldoos Dutch, Flemish
- speelfilm Dutch, Flemish
- speelgoed Dutch, Flemish
- speelhal Dutch, Flemish
- speelstad Dutch, Flemish
- speelster Dutch, Flemish
- speelstuk Dutch, Flemish
- speeltuig Dutch, Flemish
- speelvogel Dutch, Flemish
- spelen Dutch, Flemish
- speler Dutch, Flemish
- spelevaren Dutch, Flemish
- toespelen Dutch, Flemish
- valsspelen Dutch, Flemish
- woordspeling Dutch, Flemish
- bespelen Middle Dutch
- spēlen Middle Dutch
- speel Afrikaans