disgenoot
Dutch (Brabantic)
/ˈdɪs.xəˌnoːt/
noun
Definitions
- A table companion, one of several people seated and eating at the same dinner table
Etymology
Compound from Dutch, Flemish dis (table, meal) + Dutch, Flemish genoot (fellow, companion, fellow member, partner, mate).
Origin
Dutch (Brabantic)
genoot
Gloss
fellow, companion, fellow member, partner, mate
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- ambtgenoot Dutch, Flemish
- bedgenoot Dutch, Flemish
- bondgenoot Dutch, Flemish
- celgenoot Dutch, Flemish
- deelgenoot Dutch, Flemish
- dis Dutch, Flemish
- dorpsgenoot Dutch, Flemish
- echtgenoot Dutch, Flemish
- geloofsgenoot Dutch, Flemish
- genoot Dutch, Flemish
- genootschap Dutch, Flemish
- genote Dutch, Flemish
- handelsgenoot Dutch, Flemish
- huisgenoot Dutch, Flemish
- klasgenoot Dutch, Flemish
- landgenoot Dutch, Flemish
- lotgenoot Dutch, Flemish
- medegenoot Dutch, Flemish
- naamgenoot Dutch, Flemish
- plaatsgenoot Dutch, Flemish
- ploeggenoot Dutch, Flemish
- reisgenoot Dutch, Flemish
- scheepsgenoot Dutch, Flemish
- schoolgenoot Dutch, Flemish
- soortgenoot Dutch, Flemish
- stamgenoot Dutch, Flemish
- tijdgenoot Dutch, Flemish
- tochtgenoot Dutch, Flemish
- vent Dutch, Flemish
- disch Middle Dutch
- genoot Middle Dutch
- dis
- vent
- genote
- genoot
- lotgenoot
- bedgenoot
- celgenoot
- klasgenoot
- ambtgenoot
- landgenoot
- huisgenoot
- naamgenoot
- stamgenoot
- echtgenoot
- reisgenoot
- deelgenoot
- bondgenoot
- tijdgenoot
- medegenoot
- dorpsgenoot
- ploeggenoot
- tochtgenoot
- soortgenoot
- genootschap
- schoolgenoot
- plaatsgenoot
- handelsgenoot
- geloofsgenoot
- scheepsgenoot