vorme
Middle Dutch
noun
Definitions
- form, shape, outward appearance
- way, manner
- manifestation, way in which something manifests
Etymology
Derived from Latin fōrma (form, shape).
Origin
Latin
fōrma
Gloss
form, shape
Concept
Semantic Field
Sense perception
Ontological Category
Person/Thing
Kanji
体
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- acetabuliformis Latin
- apiformis Latin
- bursiformis Latin
- forma Latin
- formalis Latin
- formosus Latin
- formula Latin
- fōrma Latin
- hamiformis Latin
- T-vormig Dutch, Flemish
- aalvormig Dutch, Flemish
- aanspreekvorm Dutch, Flemish
- bakvorm Dutch, Flemish
- bestuursvorm Dutch, Flemish
- bolvormig Dutch, Flemish
- duurvorm Dutch, Flemish
- eenvormig Dutch, Flemish
- eivorm Dutch, Flemish
- eivormig Dutch, Flemish
- gietvorm Dutch, Flemish
- koosvorm Dutch, Flemish
- kunstvorm Dutch, Flemish
- levensvorm Dutch, Flemish
- pasvorm Dutch, Flemish
- persoonsvorm Dutch, Flemish
- stamvorm Dutch, Flemish
- vorm Dutch, Flemish
- vormeloos Dutch, Flemish
- vormen Dutch, Flemish
- vormenleer Dutch, Flemish
- vormleer Dutch, Flemish
- vormloos Dutch, Flemish
- forme French
- horma Spanish, Castilian
- μορφή Ancient Greek
- μόρφα Ancient Greek
- forma Portuguese
- forme Middle English
- foirm Irish
- form Danish
- forma Czech
- forme Old French
- formo Esperanto
- forma Serbo-Croatian
- forma Catalan, Valencian
- vormen Middle Dutch
- vorm Afrikaans
- forme Norman
- forma Old Portuguese
- forma Asturian
- *fʉrβ̃ Proto-Brythonic
- forma Ladin