kwispelstaarten
Dutch (Brabantic)
/ˈkʋɪs.pəlˌstaːr.tə(n)/
verb
Definitions
- (intransitive) to wag one's tail
Etymology
Affix from Dutch, Flemish kwispelen + Dutch, Flemish staart (tail).
Origin
Dutch (Brabantic)
staart
Gloss
tail
Concept
Semantic Field
The body
Ontological Category
Person/Thing
Kanji
尾
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- aankwispelen Dutch, Flemish
- apenstaart Dutch, Flemish
- grijpstaart Dutch, Flemish
- kwispelen Dutch, Flemish
- kwispelstaart Dutch, Flemish
- magnetostaart Dutch, Flemish
- paardenstaart Dutch, Flemish
- pijlstaartrog Dutch, Flemish
- staart Dutch, Flemish
- staartbeen Dutch, Flemish
- staartman Dutch, Flemish
- staartploeg Dutch, Flemish
- staartster Dutch, Flemish
- staartstuk Dutch, Flemish
- staartvin Dutch, Flemish
- zwaluwstaart Dutch, Flemish
- zweepstaart Dutch, Flemish
- zwemstaart Dutch, Flemish
- quispelen Middle Dutch
- stert Middle Dutch