tichel
Dutch (Brabantic)
/ˈtɪ.xəl/
noun
Definitions
- roof tile
- brick
- flagstone
Etymology
Inherited from Proto-Germanic *tigulǭ (tile) derived from Latin tēgula (roof-tile, a roof tile, a tile).
Origin
Latin
tēgula
Gloss
roof-tile, a roof tile, a tile
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- draintile English
- metatile English
- microtile English
- pantile English
- prototile English
- retile English
- rooftile English
- supertile English
- tile English
- tileability English
- tileable English
- tilebased English
- tileboard English
- tilefish English
- tileless English
- tilelike English
- tilemaker English
- tilemaking English
- tilemap English
- tiler English
- tilery English
- tileset English
- tilestone English
- tilework English
- tileworks English
- untile English
- *tegla Latin
- tegula Latin
- tegularius Latin
- tēgula Latin
- tégla Hungarian
- teglia Italian
- tegola Italian
- *(s)teg- Proto-Indo-European
- *tigulǭ Proto-Germanic
- タイル Japanese
- tieġle Old English
- tigele Old English
- tiġele Old English
- tile Middle English
- tigl Old Norse
- teuille Old French
- tiule Old French
- тегла Serbo-Croatian
- teula Catalan, Valencian
- tixela Galician
- τούγλα Greek (modern)
- ziegal Old High German
- tuile Norman
- ziegel Middle High German
- tjegull Albanian
- tegela Old Dutch
- тегла Macedonian
- teule Occitan
- 타일 Korean
- টালি Bengali
- *tigel Old Frisian