palen
Dutch (Brabantic)
/ˈpaː.lə(n)/
verb
Definitions
- (transitive) to mark or enclose with posts
- (intransitive) to border
- (transitive) to bang, to fuck
- (transitive) to execute by piercing on a stake, to impale
Etymology
Inherited from Middle Dutch palen suf from Dutch, Flemish paal (pole, post, beam, stake).
Origin
Dutch (Brabantic)
paal
Gloss
pole, post, beam, stake
Concept
Semantic Field
The house
Ontological Category
Person/Thing
Emoji
🎣 💈
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- aanlegpaal Dutch, Flemish
- af Dutch, Flemish
- afpalen Dutch, Flemish
- doelpaal Dutch, Flemish
- flitspaal Dutch, Flemish
- hectometerpaal Dutch, Flemish
- heipaal Dutch, Flemish
- kapperspaal Dutch, Flemish
- krabpaal Dutch, Flemish
- lantaarnpaal Dutch, Flemish
- meerpaal Dutch, Flemish
- mijlpaal Dutch, Flemish
- paal Dutch, Flemish
- paalbewoner Dutch, Flemish
- paaldans Dutch, Flemish
- paaldanser Dutch, Flemish
- paalwerk Dutch, Flemish
- paalwoning Dutch, Flemish
- paalworm Dutch, Flemish
- pispaal Dutch, Flemish
- schandpaal Dutch, Flemish
- strandpaal Dutch, Flemish
- totempaal Dutch, Flemish
- verkeerspaal Dutch, Flemish
- wurgpaal Dutch, Flemish
- palo Spanish, Castilian
- pal Indonesian
- palen Middle Dutch
- pâel Middle Dutch
- paal Afrikaans