knaagtand
Dutch (Brabantic)
/ˈknaːx.tɑnt/
noun
Definitions
- A relatively large incisor, such as a rodent's or a lagomorph's.
Etymology
Compound from Dutch, Flemish knagen (gnaw) + Dutch, Flemish tand (tooth).
Origin
Dutch (Brabantic)
tand
Gloss
tooth
Concept
Semantic Field
The body
Ontological Category
Person/Thing
Kanji
歯
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- aftands Dutch, Flemish
- baktand Dutch, Flemish
- drietand Dutch, Flemish
- drietandig Dutch, Flemish
- giftand Dutch, Flemish
- hoektand Dutch, Flemish
- knaagdier Dutch, Flemish
- knagen Dutch, Flemish
- knaging Dutch, Flemish
- maaltand Dutch, Flemish
- melktand Dutch, Flemish
- tand Dutch, Flemish
- tandarts Dutch, Flemish
- tandeloos Dutch, Flemish
- tandenfee Dutch, Flemish
- tandenstoker Dutch, Flemish
- tandheelkunde Dutch, Flemish
- tandpasta Dutch, Flemish
- tandpijn Dutch, Flemish
- tandplak Dutch, Flemish
- tandplaque Dutch, Flemish
- tandrad Dutch, Flemish
- tandsteen Dutch, Flemish
- tandvlees Dutch, Flemish
- tandwalvis Dutch, Flemish
- tandwiel Dutch, Flemish
- tandzijde Dutch, Flemish
- vangtand Dutch, Flemish
- wijsheidstand Dutch, Flemish
- zaagtand Dutch, Flemish
- cnagen Middle Dutch
- tant Middle Dutch
- knaag Afrikaans
- knae Afrikaans
- tand Afrikaans
- tánda Saramaccan