kant
Dutch (Brabantic)
/kɑnt/
noun
Definitions
- side, face of an object
- side as opposed to top or bottom
- way, direction
- lace textile pattern
Etymology
Inherited from Middle Dutch cant (edge, side, point) derived from cant.
Origin
cant
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Kant German
- aanbod Dutch, Flemish
- aanbodkant Dutch, Flemish
- achter Dutch, Flemish
- achterkant Dutch, Flemish
- binnen Dutch, Flemish
- binnenkant Dutch, Flemish
- bovenkant Dutch, Flemish
- buiten Dutch, Flemish
- buitenkant Dutch, Flemish
- kantelen Dutch, Flemish
- kanten Dutch, Flemish
- kantlijn Dutch, Flemish
- kanttekening Dutch, Flemish
- lijn Dutch, Flemish
- over Dutch, Flemish
- overkant Dutch, Flemish
- tekening Dutch, Flemish
- vier Dutch, Flemish
- vierkant Dutch, Flemish
- vierkantswortel Dutch, Flemish
- voor Dutch, Flemish
- voorkant Dutch, Flemish
- zij Dutch, Flemish
- zijkant Dutch, Flemish
- chant Old French
- cant Middle Dutch
- bokant Afrikaans
- cant ONF.