gemeenschap
Dutch (Brabantic)
/ɣəˈmeːnˌsxɑp/
noun
Definitions
- community
- commonality
- intercourse, sexual intercourse
Etymology
Inherited from Middle Dutch gemeenschap suf from Dutch, Flemish gemeen (common, mean, nasty).
Origin
Dutch (Brabantic)
gemeen
Gloss
common, mean, nasty
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- common English
- commonship English
- gemeinschaftsgefuhl English
- Buchgemeinschaft German
- Erbengemeinschaft German
- Gemeinschaft German
- Gemeinschaftsaufgabe German
- Gemeinschaftsgefühl German
- Gemeinschaftsraum German
- Glaubensgemeinschaft German
- Gütergemeinschaft German
- Lebensgemeinschaft German
- Schicksalsgemeinschaft German
- Volksgemeinschaft German
- gemein German
- gemeinschaftlich German
- buitengemeen Dutch, Flemish
- dorp Dutch, Flemish
- dorpsgemeenschap Dutch, Flemish
- gemeen Dutch, Flemish
- gemeengoed Dutch, Flemish
- gemeenplaats Dutch, Flemish
- gemeenschappelijk Dutch, Flemish
- gemeenschapspot Dutch, Flemish
- gemeenschapszin Dutch, Flemish
- gemeenslachtig Dutch, Flemish
- gemeente Dutch, Flemish
- gemeenzaam Dutch, Flemish
- gemenerik Dutch, Flemish
- geslacht Dutch, Flemish
- geslachtsgemeenschap Dutch, Flemish
- handgemeen Dutch, Flemish
- leefgemeenschap Dutch, Flemish
- leven Dutch, Flemish
- lijf Dutch, Flemish
- lijfsgemeenschap Dutch, Flemish
- pot Dutch, Flemish
- zin Dutch, Flemish
- ゲマインシャフト Japanese
- gemænscipe Old English
- ġemǣne Old English
- gemeenschap Middle Dutch
- gemêen Middle Dutch
- gemeen Afrikaans
- gemeenskap Afrikaans
- *gamainiskapi gmw-pro