blokfluit
Dutch (Brabantic)
/ˈblɔk.flœy̯t/
noun
Definitions
- (musical instruments) recorder
Etymology
Com from Dutch, Flemish blok (block, log) + Dutch, Flemish fluit (whistle, flute).
Origin
Dutch (Brabantic)
fluit
Gloss
whistle, flute
Concept
Semantic Field
Speech and language
Ontological Category
Action/Process
Kanji
笛
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Blockflöte German
- Noordwestblok Dutch, Flemish
- aambeeldsblok Dutch, Flemish
- aanbeeldsblok Dutch, Flemish
- betonblok Dutch, Flemish
- blok Dutch, Flemish
- blokgolf Dutch, Flemish
- blokhuis Dutch, Flemish
- blokhut Dutch, Flemish
- blokken Dutch, Flemish
- concessieblok Dutch, Flemish
- dwarsfluit Dutch, Flemish
- fluit Dutch, Flemish
- fluiten Dutch, Flemish
- fluitschip Dutch, Flemish
- hakblok Dutch, Flemish
- huizenblok Dutch, Flemish
- rotsblok Dutch, Flemish
- scheepsblok Dutch, Flemish
- smeedblok Dutch, Flemish
- stoomfluit Dutch, Flemish
- altblockflöjt Swedish
- block Swedish
- blockflöjt Swedish
- flöjt Swedish
- blokfløjte Danish
- blok Indonesian
- blok Middle Dutch
- blokkfloyta Faroese
- blokfløjte Kalaallisut, Greenlandic
- froyti Sranan Tongo