ring
Norwegian
noun-m1
Definitions
- ring; a circular piece of material
- The ring, place where sports such as boxing takes place
Etymology
Derived from Old Norse hringr (ring, ship, circle, queue, sword) derived from Proto-Germanic *hringaz (ring, something bent curved, circle, curve).
Origin
Proto-Germanic
*hringaz
Gloss
ring, something bent curved, circle, curve
Concept
Semantic Field
Clothing and grooming
Ontological Category
Action/Process
Kanji
円
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- arengum Latin
- *(s)ker- Proto-Indo-European
- *(s)krengʰ- Proto-Indo-European
- benzen Norwegian Bokmål
- benzenring Norwegian Bokmål
- blomst Norwegian Bokmål
- diamant Norwegian Bokmål
- diamantring Norwegian Bokmål
- due Norwegian Bokmål
- finger Norwegian Bokmål
- forlovelse Norwegian Bokmål
- forlovelsesring Norwegian Bokmål
- muskel Norwegian Bokmål
- nøkkel Norwegian Bokmål
- nøkkelring Norwegian Bokmål
- perm Norwegian Bokmål
- ringblomst Norwegian Bokmål
- ringdue Norwegian Bokmål
- ringfinger Norwegian Bokmål
- ringformet Norwegian Bokmål
- ringmuskel Norwegian Bokmål
- ringnøkkel Norwegian Bokmål
- ringperm Norwegian Bokmål
- smult Norwegian Bokmål
- smultring Norwegian Bokmål
- *hringaz Proto-Germanic
- ring Norwegian Nynorsk
- hring Old English
- hringr Old Norse
- ring Danish
- hringur Icelandic
- ringhband Middle Dutch
- ring Old High German
- ringur Faroese
- 𐌷𐍂𐌹𐌲𐌲𐍃 Gothic
- *hring gmw-pro
- ring Old Dutch
- *rengas Proto-Finnic
- hring Old Saxon
- ringer Old Swedish
- *hring Frankish
- rinck Crimean Gothic
- ringo Crimean Gothic