eie
Norwegian
/æɪe/
verb
Definitions
- to own have rightful possession of
Etymology
Derived from Old Norse eiga (own).
Origin
Old Norse
eiga
Gloss
own
Concept
Semantic Field
Possession
Ontological Category
Action/Process
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- ought English
- owe English
- ower English
- owest English
- oweth English
- bileier Norwegian Bokmål
- butikkeier Norwegian Bokmål
- del Norwegian Bokmål
- eid Norwegian Bokmål
- eiendel Norwegian Bokmål
- eier Norwegian Bokmål
- eierskap Norwegian Bokmål
- godseier Norwegian Bokmål
- grunneier Norwegian Bokmål
- hundeeier Norwegian Bokmål
- huseier Norwegian Bokmål
- jordeier Norwegian Bokmål
- katteeier Norwegian Bokmål
- medeier Norwegian Bokmål
- nb Norwegian Bokmål
- skipseier Norwegian Bokmål
- stat Norwegian Bokmål
- statseid Norwegian Bokmål
- *aiganą Proto-Germanic
- *aigǭ Proto-Germanic
- egen Swedish
- äga Swedish
- ägare Swedish
- owen Middle English
- eiga Old Norse
- almeneje Danish
- eje Danish
- ejendel Danish
- ejestedord Danish
- eiga Icelandic
- eigandi Icelandic
- eiga Faroese
- eigari Faroese
- ægha Old Swedish
- ægha, ǣgha Old Swedish
- eig Westrobothnian
- åg Westrobothnian
- egha Old Danish
- eghæ Old Danish
- iegå Elfdalian