certifier
Old French
verb
Definitions
- to certify to attest as to
Etymology
Borrowed from Latin certifico, certificāre, certificō, certus (certain, resolved, fixed).
Origin
Latin
certus
Gloss
certain, resolved, fixed
Concept
Semantic Field
Cognition
Ontological Category
Property
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- *certificare Latin
- *certānitās Latin
- *certānus Latin
- certe Latin
- certificatum Latin
- certifico, certificāre, certificō Latin
- certitudo Latin
- certo Latin
- certus Latin
- certo Italian
- certifier French
- acertar Spanish, Castilian
- *krey- Proto-Indo-European
- certes Middle English
- acertener Old French
- cert Old French
- certain Old French
- certa Esperanto
- cert Catalan, Valencian
- cert Romanian, Moldavian, Moldovan
- cert Old Irish
- certo Old Portuguese
- ciertu Asturian
- ciert Friulian
- cierto Old Spanish
- çerto Venetian
- ciart Dalmatian
- cert Ladin
- sierto Istriot