titleholder
English
noun
Definitions
- The person who possesses a rank or title.
Etymology
Compound from English title + English holder.
Origin
English
holder
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- accountholder English
- baitholder English
- betitle English
- billholder English
- bondholder English
- bookholder English
- boroughholder English
- bottleholder English
- boxholder English
- candleholder English
- cardholder English
- chairholder English
- coholder English
- copyholder English
- cryoholder English
- cupholder English
- debentureholder English
- debtholder English
- deedholder English
- distitle English
- fiefholder English
- fundholder English
- gasholder English
- grudgeholder English
- hold English
- holder English
- holdership English
- inkholder English
- innholder English
- intertitle English
- jobholder English
- keyholder English
- lampholder English
- landholder English
- leadholder English
- leaseholder English
- lienholder English
- loanholder English
- lotholder English
- mapholder English
- mistitle English
- mopholder English
- multititle English
- nontitle English
- noteholder English
- officeholder English
- overtitle English
- passholder English
- patentholder English
- penholder English
- permitholder English
- pewholder English
- placeholder English
- planholder English
- policyholder English
- postholder English
- potholder English
- powerholder English
- recordholder English
- retitle English
- rightholder English
- rightsholder English
- runholder English
- seatholder English
- shareholder English
- shipholder English
- sightholder English
- signholder English
- slaveholder English
- sleeveholder English
- stakeholder English
- stallholder English
- stockholder English
- subtitle English
- supertitle English
- tagholder English
- title English
- titlecase English
- titleholding English
- titleless English
- titler English
- titlist English
- toolholder English
- typeholder English
- unitholder English
- titulus Latin
- タイトル Japanese
- title Middle English
- teitl Welsh
- 타이틀 Korean
- hold
- title
- titler
- holder
- titlist
- betitle
- retitle
- mistitle
- distitle
- subtitle
- coholder
- nontitle
- cupholder
- keyholder
- penholder
- boxholder
- mapholder
- gasholder
- overtitle
- titlecase
- mopholder
- lotholder
- tagholder
- potholder
- innholder
- pewholder
- inkholder
- jobholder
- titleless
- runholder
- passholder
- intertitle
- bookholder
- cryoholder
- noteholder
- unitholder
- loanholder
- copyholder
- signholder
- bondholder
- planholder
- postholder
- deedholder
- fiefholder
- debtholder
- leadholder
- seatholder
- toolholder
- multititle
- fundholder
- holdership
- landholder
- lampholder
- billholder
- shipholder
- cardholder
- lienholder
- supertitle
- baitholder
- typeholder
- rightholder
- placeholder
- stockholder
- leaseholder
- powerholder
- stallholder
- sightholder
- chairholder
- shareholder
- slaveholder
- stakeholder
- recordholder
- candleholder
- permitholder
- rightsholder
- patentholder
- grudgeholder
- officeholder
- bottleholder
- policyholder
- titleholding
- sleeveholder
- accountholder
- boroughholder
- debentureholder