entfremden
German (Berlin)
[ʔɛntˈfʁɛmdn̩]
verb-weak
Definitions
- (ditransitive) to estrange, to alienate
Etymology
Prefix from German fremd (foreign, strange, fremd, external).
Origin
German (Berlin)
fremd
Gloss
foreign, strange, fremd, external
Concept
Semantic Field
Cognition
Ontological Category
Property
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Entfremdung German
- Fremdatom German
- Fremdbeimengung German
- Fremdbestandteil German
- Fremdkapital German
- Fremdkörper German
- Fremdling German
- Fremdscham German
- Fremdstoff German
- Fremdwort German
- Fremdwährung German
- Selbstentfremdung German
- Zweck German
- artfremd German
- betriebsfremd German
- fremd German
- fremdartig German
- fremdeln German
- fremdficken German
- fremdgehen German
- fremdländisch German
- fremdschämen German
- fremdsprachig German
- ortsfremd German
- praxisfremd German
- realitätsfremd German
- weltfremd German
- wildfremd German
- zweckentfremden German
- vremde Middle High German
- fremd
- Zweck
- artfremd
- fremdeln
- Fremdatom
- Fremdling
- weltfremd
- wildfremd
- Fremdwort
- ortsfremd
- Fremdscham
- Fremdstoff
- fremdartig
- fremdgehen
- Fremdkörper
- praxisfremd
- fremdficken
- Entfremdung
- fremdschämen
- Fremdkapital
- Fremdwährung
- fremdländisch
- betriebsfremd
- fremdsprachig
- realitätsfremd
- zweckentfremden
- Fremdbeimengung
- Fremdbestandteil
- Selbstentfremdung