Titan
German (Berlin)
/tiˈtaːn/
noun
Definitions
- titan (giant)
Etymology
Borrowed from Latin Tītān (Tītānus) borrowed from Ancient Greek Τιτάν (Titan).
Origin
Ancient Greek
Τιτάν
Gloss
Titan
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Titan English
- titaani Finnish
- titaanidioksidi Finnish
- titaaninen Finnish
- titaaninitridi Finnish
- titaanioksidi Finnish
- titaanitetrakloridi Finnish
- Titan Latin
- Tītān (Tītānus) Latin
- olor Latin
- Borid German
- Carbid German
- Dioxid German
- Gruppe German
- Hydrid German
- Legierung German
- Nitrid German
- Sulfat German
- Tetrachlorid German
- Titanborid German
- Titancarbid German
- Titandioxid German
- Titangruppe German
- Titanhydrid German
- Titanlegierung German
- Titannitrid German
- Titansulfat German
- Titantetrachlorid German
- Titantrichlorid German
- Titanweiß German
- Trichlorid German
- Weiß German
- titanisch German
- titaan Dutch, Flemish
- titanenstrijd Dutch, Flemish
- dititane French
- titane French
- xanthotitane French
- тита́н Russian
- Τιτάν Ancient Greek
- チタン Japanese
- 福井 Japanese
- Tità Catalan, Valencian
- tità Catalan, Valencian
- Τιτάνας Greek (modern)
- titan Turkish
- titan Vietnamese
- Daxiatitan Chinese
- Dongbeititan Chinese
- Huanghetitan Chinese
- Zhuchengtitan Chinese
- 티탄 Korean
- titani Lingala